Κίμων

I

(περ. 506 – 449 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Ήταν γιος του μαραθωνομάχου Μιλτιάδη και της Ηγησιπύλης, κόρης του βασιλιά της Θράκης. Κατά τα εφηβικά του χρόνια, έζησε πλούσια και άνετη ζωή. Μετά τον θάνατο του πατέρα του βρέθηκε υποχρεωμένος να καταβάλει το βαρύ πρόστιμο των 50 ταλάντων, στο οποίο είχε καταδικαστεί ο Μιλτιάδης για την ανεπιτυχή εκστρατεία που ανέλαβε εναντίον της Πάρου. Ο Κ. απαλλάχθηκε από αυτή τη δυσχερή οικονομική θέση, όταν η αδελφή του, Ελπινίκη, παντρεύτηκε τον πλούσιο Αθηναίο Καλλία· ο ίδιος πήρε σύζυγο την Ισονίκη, από τη μεγάλη οικογένεια των Αλκμεωνίδων. Μετά τους Περσικούς πολέμους, ο Κ. μαζί με τον Αριστείδη ήταν αρχηγοι του συντηρητικού κόμματος, το οποίο (αντίθετα προς τον Θεμιστοκλή) διατηρούσε φιλικότατες σχέσεις με τη Σπάρτη. Το όνομα του Κ. συνδέθηκε με μια σειρά λαμπρών στρατιωτικών κατορθωμάτων. Το 478/7 συμμετείχε ως στρατηγός στις επιχειρήσεις του Παυσανία στην Κύπρο και στο Βυζάντιο, εξουδετέρωσε μια σημαντική περσική βάση με την κατάληψη της θρακικής πόλης Ηιόνας, ενώ λίγο αργότερα απελευθέρωσε τη Σκύρο από τους πειρατές που ήταν εγκατεστημένοι εκεί· επανήλθε θριαμβευτικά στην Αθήνα, μεταφέροντας μαζί του και τα υποτιθέμενα οστά του Θησέα, ο οποίος κατά την παράδοση είχε ταφεί στη Σκύρο. Με τον εξοστρακισμό του Θεμιστοκλή (470 π.Χ.) εξασφαλίστηκε η υπεροχή της συντηρητικής παράταξης, της οποίας ο Κ. έμεινε μοναδικός αρχηγός μετά τον θάνατο του Αριστείδη (466 π.Χ.). Το 467 νίκησε τον στρατό και τον στόλο των Περσών κοντά στις εκβολές του ποταμού Ευρυμέδοντα και ενίσχυσε το γόητρο της Αθηναϊκής συμμαχίας με τη διπλή αυτή νίκη. Κατόπιν εκστράτευσε εναντίον της Θάσου, η οποία είχε αποστατήσει, και την επανέφερε στη συμμαχία. Η δημοκρατική, όμως, και αντιλακωνική μερίδα, της οποίας αρχηγοί ήταν ο Εφιάλτης και ο Περικλής, είχε ήδη ανακτήσει τη δύναμή της. Το γεγονός οφειλόταν κυρίως στην ταπεινωτική αποπομπή του αθηναϊκού στρατιωτικού σώματος που, κατά προτροπή του Κ., είχε σταλεί να βοηθήσει τους Σπαρτιάτες στον πόλεμο εναντίον των Μεσσηνίων (462 π.Χ.). Έτσι, ο Κ. καταδικάστηκε σε εξοστρακισμό το 461 π.Χ. Το 452 π.Χ. ανακλήθηκε στην πατρίδα του για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, επειδή οι Αθηναίοι επεδίωκαν να έρθουν σε συμβιβασμό με τη Σπάρτη. Πράγματι, στις διαπραγματεύσεις με τους Λακεδαιμονίους ο Κ. πέτυχε τη σύναψη πενταετούς ανακωχής (451 π.Χ.). Το επόμενο έτος στάλθηκε ως αρχηγός του στόλου στην Κύπρο για την απελευθέρωση του νησιού, αλλά κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κιτίου αρρώστησε και πέθανε. Υπήρξε ο τελευταίος σημαντικός στρατιωτικός ηγέτης της αθηναϊκής δημοκρατίας.

II

Όνομα διαφόρων ιστορικών προσώπων της αρχαιότητας.

1. Κ. ο Στησαγόρου (575 – 524 π.Χ.). Αθηναίος ευπατρίδης από τον δήμο Φιλαϊδών. Ήταν πατέρας του Μιλτιάδη και παππούς του στρατηγού Κίμωνα του νεότερου. Ο αδελφός του από τη μητέρα του (επίσης Μιλτιάδης) ήταν γιος του Κύψελου. Ο Πεισίστρατος τον εξόρισε, αλλά συμφιλιώθηκε με τον τύραννο έπειτα από δύο ολυμπιακές νίκες σε αγώνα τεθρίππου άρματος. Η νέα νίκη του στην Ολυμπιάδα του 524 π.Χ. ώθησε τους γιους του Πεισίστρατου να προκαλέσουν τη δολοφονία του κοντά στο Πρυτανείο, φοβούμενοι τη δημοτικότητά του.

2. Ζωγράφος (Κλεωνές Αργολίδας 6ος αι. π.Χ.). Ο Πλίνιος αναφέρει πως τελειοποίησε τις ιχνογραφικές προόδους των αγγειογραφιών. Θεωρείται ο εφευρέτης και επινοητής των λοξών εικόνων, δηλαδή της προοπτικής σμίκρυνσης ή μεγέθυνσης, ανάλογα προς τη στάση της απεικονιζόμενης μορφής. Ο Αιλιανός τον χαρακτηρίζει μεγάλο δάσκαλο της ζωγραφικής, ενώ η φήμη του διασώζεται από πολλά επιγράμματα. Όμως, καμιά μνεία ή περιγραφή δεν έχει μείνει σχετικά με τα έργα του.

3. Χαράκτης νομισμάτων (β’ μισό 5ου αι. π.Χ.). Άκμασε στις Συρακούσες της Σικελίας και έγινε γνωστός από νομίσματα των Συρακουσών και άλλων πόλεων. Σε αυτά διακρίνεται η υπογραφή του πλάι στη χαραγμένη παράσταση, ολόγραφη ή συντομευμένη (ΚIM και ΚΙ). Ορισμένα νομίσματα που κόπηκαν το 413 π.Χ., μετά τη νίκη των Συρακουσών εναντίον των Αθηναίων, ήταν εξαίρετα και μοιράζονταν ως μετάλλια σε νικητές αγώνων. Απεικόνιζαν ένα αγωνιστικό άρμα με τη Νίκη να ίπταται και να φέρνει στον ηνίοχο το στεφάνι της δόξας.

Μελανόμορφος λέβητας που εικονίζει σκηνή από ομηρική μάχη, πιθανότατα έργο του ζωγράφου Κίμωνα από τις Κλεωνές της Aργoλίδας (Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα).